intonacja

intonacja
{{stl_3}}intonacja {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}intɔnaʦ̑ja{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_10}}f {{/stl_10}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_12}}ling{{/stl_12}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_12}}muz {{/stl_12}}{{stl_14}}Intonation {{/stl_14}}{{stl_15}}f {{/stl_15}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • intonacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. intonacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} zmiana wysokości tonu przy wymawianiu wyrazów i zdań; modulacja głosu; wymawianie wyrazów i zdań oddające… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • intonacja — ż I, DCMs. intonacjacji; lm D. intonacjacji (intonacjacyj) 1. jęz. «modulacja głosu, sposób akcentowania wyrazów i zdań przy ich wygłaszaniu; ton muzyczny mowy, jej strona rytmiczno melodyjna» Intonacja wyrazowa, zdaniowa. Intonacja opadająca,… …   Słownik języka polskiego

  • dwuwierzchołkowy — «mający dwa wierzchołki» ∆ jęz. Intonacja dwuwierzchołkowa «intonacja charakteryzująca się dwoma punktami największego wzniesienia się tonu» …   Słownik języka polskiego

  • no — 1. «partykuła o charakterze ekspresywnym używana jako wzmocnienie trybu rozkazującego (lub jego znaczeniowych równoważników), niekiedy z odcieniem nalegania, perswazji; jako wzmocnienie trybu rozkazującego złożonego może wyrażać warunek,… …   Słownik języka polskiego

  • dżez — m IV, D. u, Ms. dżezzie, blm «rodzaj muzyki powstały pod koniec XIX w. w USA, zespalający elementy muzyki europejskiej, afrykańskiej i amerykańskiej, charakteryzujący się specyficzną rytmiką, intonacją, artykulacją oraz powszechną praktyką gry… …   Słownik języka polskiego

  • kadencja — ż I, DCMs. kadencjacji; lm D. kadencjacji (kadencjacyj) 1. «określony ustawą czas urzędowania obieralnego urzędnika lub organu; dawniej także posiedzenie, zwłaszcza sądu» Kadencja sejmu, kadencja prezydenta. W czasie kadencji. Za czyjejś kadencji …   Słownik języka polskiego

  • przeciągnąć — dk Va, przeciągnąćnę, przeciągnąćniesz, przeciągnąćnij, przeciągnąćnął, przeciągnąćnęła, przeciągnąćnęli, przeciągnąćnięty, przeciągnąćnąwszy przeciągać ndk I, przeciągnąćam, przeciągnąćasz, przeciągnąćają, przeciągnąćaj, przeciągnąćał,… …   Słownik języka polskiego

  • przycisk — m III, D. u, N. przyciskkiem; lm M. i 1. «ciężki przedmiot, zwykle ozdobny, służący do przytrzymania leżących luzem papierów itp.» Alabastrowy przycisk. Listy leżały pod przyciskiem. 2. «podkreślenie, zaakcentowanie czegoś intonacją głosu, mimiką …   Słownik języka polskiego

  • pytajny — jęz. «mający charakter pytania, wyrażający pytanie; pytający» Intonacja pytajna. Partykuła pytajna …   Słownik języka polskiego

  • spadek — m III, D. spadekdku, N. spadekdkiem; lm M. spadekdki 1. «spadanie, spadnięcie, spuszczenie się czegoś z góry na dół» Spadek lawiny. Spadki meteorytów. ∆ fiz. Spadek (swobodny) ciała «ruch ciała pod wpływem siły ciężkości» 2. «zmniejszenie się… …   Słownik języka polskiego

  • szelma — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. szelmamie; lm MB. y, D. szelm (także DB. ów tylko o mężczyznach) «hultaj, nicpoń, łotr (ze szczególną intonacją może być wyrazem żartobliwego uznania)» Ostatni, skończony (ostatnia, skończona) szelma. Przystojny,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”